-
1 whistle
n. fluit, fluitje; toeter; keel (spreektaal)--------v. fluiten; toeterenwhistle1[ wisl] 〈 zelfstandig naamwoord〉♦voorbeelden:————————whistle2〈 werkwoord〉1 fluiten ⇒ gieren, een fluitsignaal geven♦voorbeelden:¶ whistle up • in elkaar flansen, uit het niets te voorschijn roepenhe can whistle for it • hij kan ernaar fluiten -
2 blow the whistle on something
Перевод: с английского на нидерландский
с нидерландского на английский- С нидерландского на:
- Английский
- С английского на:
- Нидерландский